Diergezondheid

De Nederlandse veehouderij kent een hoog niveau van diergezondheid. Preventie heeft de voorkeur en gebruik van diergeneesmiddelen gebeurt verantwoord. Diergezondheid staat niet op zichzelf en moet in samenhang met dierenwelzijn en omgeving worden aangepakt.

De Nederlandse veehouderij zorgt dat consumenten in binnen- en buitenland kunnen genieten van goed, gezond en veilig vlees, zuivel en eieren. Dat doet ze volgens de hoogste standaarden. De producten voldoen aan de Nederlandse wettelijke eisen voor voedselveiligheid, die tot de strengste van de wereld horen. Bovenop de wettelijke eisen, worden binnen de keten waar de veehouder deel van uit maakt, vaak aanvullende eisen gesteld aan diergezondheid en dierenwelzijn. Gezonde dieren staan aan de basis van veilig voedsel.

Gezonde dieren leven langer, kennen een hoger niveau van dierenwelzijn en hebben geen antibiotica nodig. Een boer is intrinsiek gemotiveerd om een hoog niveau van diergezondheid na te streven. Niet alleen omdat de dieren dan beter presteren , maar juist ook omdat boeren graag zien dat het goed gaat met hun dieren. Door hun kennis, ervaring en geholpen door telkens nieuwe (wetenschappelijke)  inzichten zijn zij daartoe in staat.

Integrale aanpak
LTO vindt transparantie van groot belang: het zichtbaar maken van de wijze waarop boeren zorgen voor diergezondheid en de dilemma’s en de beperkingen waar zij dan tegen aan lopen. Zo leiden maatschappelijke eisen op het gebied van dierenwelzijn en omgeving soms tot uitdagingen met betrekking tot diergezondheid en voedselveiligheid. Ook andere ontwikkelingen, zoals het toenemend aantal in het wild levende dieren, leiden tot (nieuwe) risico’s voor de diergezondheid. Aan de andere kant zijn er kritische vragen over de invloed van de veehouderijsystemen op de humane gezondheid. LTO pleit voor een samenhangende en integrale aanpak, waarbij transparantie over de keuzes die worden gemaakt van belang is. We gaan graag in gesprek over de dilemma’s op het boerenerf.

Preventie heeft voorkeur
Boeren investeren veel in de gezondheid en het welzijn van hun dieren. Op een preventieve manier investeren in diergezondheid heeft de voorkeur. Gezondheid kenmerkt zich door het optimaliseren van de balans tussen weerstand van het dier en de infectiedruk van buitenaf. Het verhogen van de weerstand door een goede zorg voor drachtige dieren, en vervolgens voor het jonge dier, geeft een vliegende start en werkt door in de rest van het leven. Maar ook goede voeding, vaccinatie en erfelijke factoren kunnen de weerstand van het dier positief beïnvloeden. Verlaging van de infectiedruk betekent dat besmetting vanuit de natuur of via mensen moet worden voorkomen (biosecurity) en dat het diergezondheidsmanagement en bijbehorende hygiëne op de boerderij op orde is. Veehouders werken hier hard aan. Samen met hun dierenarts stellen ze jaarlijks een Bedrijfsgezondheidsplan (BGP). Daarin beschrijven ze welke aandachts- en actiepunten er zijn in het aankomende jaar ten aanzien van diergezondheid.

Gebruik diergeneesmiddelen
Als dieren toch ziek worden, is snelle en goede behandeling noodzakelijk. Deze behandeling vindt plaats op basis van het Bedrijfsbehandelplan (BBP) zoals veehouder en dierenarts dat jaarlijks samen opstellen. Door zorgvuldig beleid en management, optimalisatie van weerstand en verlaging van de infectiedruk, is het gebruik van antibiotica in de veehouderij met 70% teruggebracht. Deze reductie is gerealiseerd op basis van vrijwilligheid en zelfregulering. Dit laat zien dat sectoren samen met de dierenartsen hun verantwoordelijkheid nemen. Overige diergeneesmiddelen dienen, net als antibiotica, verantwoord ingezet te worden volgens het BBP.