Halveren veestapel: ‘Bizar proefballonnetje De Groot lost niets op’

Het proefballonnetje van De Groot (D66), om de veehouderij in Nederland te halveren, is bizar. Het Kamerlid stelt dat dit nodig zou zijn om uit de juridische stikstofimpasse te komen. Deze uitspraak is feitelijk onjuist en doet geen recht aan de complexiteit van de materie. Bovendien verdient een sector die al zoveel heeft gedaan aan verdere verduurzaming een compliment, geen halvering.

In Nederland zijn 163 Natura2000-gebieden aangewezen, waarvan het merendeel volgens de beheerplannen (extreem) gevoelig is voor stikstof. De grens voor stikstofneerslag is juridisch zo laag vastgesteld dat er op dit moment geen enkele extra stikstof mag worden uitgestoten. 18.000 projecten in woningbouw, infrastructuur, industrie en mkb zijn daarom stilgezet. Het proefballonnetje van De Groot verandert daar niets aan: zelfs als we de gehele veestapel naar het buitenland verplaatsen blijft de juridische werkelijkheid dat er nog steeds te veel stikstof is.

Voor een goede balans tussen natuur en de rest van de maatschappij moeten per gebied oplossingen worden gevonden. Neem bijvoorbeeld een stad als Den Haag: daar is geen varken of kip te bekennen, maar wél een Natura2000-gebied. Nieuwbouw is onmogelijk. Een wilde roep om minder dieren op andere plekken in het land verandert daar niets aan.

Kringlooplandbouw biedt oplossingen
LTO Nederland ziet, net als De Groot, dat kringlooplandbouw oplossingen biedt voor onze duurzame landbouw. De sector zet zich met honderden pilots en proefprojecten in om efficiënt met grondstoffen en reststoffen om te gaan om kringlopen zo veel mogelijk te sluiten. Kringlooplandbouw zal ook leiden tot lagere stikstofemissies. Met technische innovaties, waar Nederland wereldwijd koploper in is, dringen we de uitstoot nog verder terug. Dat is niet uit de lucht gegrepen: sinds 1990 heeft de landbouwsector de uitstoot van stikstof al met 65 procent teruggebracht.

Nederland op slot
De juridisering van natuurbeleid heeft ertoe geleid dat Nederland op slot zit. Om uit de impasse te komen en de balans tussen natuur en maatschappelijke belangen zoals wonen, werken en ondernemen te behouden zal iedereen moeten bewegen. De landbouw heeft dat gedaan en blijft dat doen. Maar het is onrealistisch en oneerlijk om te denken dat de hele problematiek op één sector kan worden afgewenteld, zeker niet op een sector die niet alleen een economisch belangrijke speler is maar ook vitale functies vervuld op het gebied van leefbaarheid op het platteland en natuurbeheer

Volgende generatie
Het komt hard aan bij boerenfamilies als een volksvertegenwoordiger zegt dat de helft van hen geen bestaansrecht meer heeft. Zij zetten zich dagelijks in voor de verduurzaming van hun bedrijf, zodat ook de generatie na hen voor groen, gezond en gewaardeerd voedsel kan zorgen. Het zou goed zijn als politieke partijen zich houden aan gemaakte afspraken, zoals die bijvoorbeeld in het regeerakkoord staan, in plaats van in een staat van paniek over tegenvallende peilingen met proefballonnetjes het tapijt onder een hele sector uit proberen te trekken.

In een eerdere versie van dit artikel stond 67 procent reductie. Dat moet 65 procent zijn. Bron: Emissieregistratie.nl, grafiek ‘Ammoniak landbouw’, jaren 1990 – 2017.